هرسال در کشور انگلیس مراسم انتخاب دختر شایسته برگزار می شود. معیار های ظاهری مانند اندام و وزن
یا شخصیت و هوش و یا نهایتا فعالیت های خیرخواهانه را برای انتخاب نفر اول استفاده می کنند.
در جماعت مذهبی نیز سالهاست مراسم ها یا مستندهای مشابه با معیارهای متفاوت برگزار و ساخته می شود. معیارهایی که بسیار پسندیده و مورد تمجید است ولی یک اشکال اساسی دارد.
آن هم میزان استرسی است که به جامعه زنان عادی وارد می کند. یعنی چند زن موفق را می آورند در یک مراسمی و مورد تکریم قرار می‌دهند. اما بی شمار زن که با معیار های مراسم آنها موفق محسوب نمی‌شوند را نادیده می‌گیرند.
این حجم استرسی که رسانه با الگو کردن زنان غیر معمولی به خورد زنان معمولی می دهد عجیب است.
شاید هم برای زنی که خودش را با زن برتر مقایسه کند، فلج کننده باشد. حتی از نظر جنگ شناختی، بوی توطئه می دهد، چرا که مکر رسانه با بولد کردن زنان مسلمان خاص طیف گسترده ای از زنان عادی را از اثرگذاری های کوچکشان عاجز یا نسبت به زندگی و دستاورد هایشان دلسرد می‌کند. ممکن است زن احساس بی ارزشی کند. با این مراسم ها و مستند ساختن ها برای دختران جوان الگو سازی غیر واقعی صورت می گیرد. حتی توقع عموم را از زن موفق بالا می‌برند. تصویری از زن می‌سازند که هم درس بخواند، هم به موقع ازدواج کند، هم تعداد قابل قبولی بچه داشته باشد. در حالی که همه وظایفش نسبت به شوهر را انجام دهد، فعال اجتماعی موثری هم باشد. تازه یک خانه بسیار مرتب، با فرزندانی شاداب و سرحال!
شبیه مستند های شبکه افق!
راستی تا کی می‌خواهند برای زن تراز تعریف های جامع و مانع ارائه دهند؟ چقدر آگاهانه یا جاهلانه به زن ظلم کردند؟ چقدر خلاقیت و نشاط را از زن دزدیدند؟ حتی زنان را مقابل هم قرار دادند و در یک مسابقه بدون برنده به تاختن وادارشان کردند.
کاش دست از سر زن بر می داشتند. آنوقت می دیدند که هر زنی یک قهرمان است، چه با مدرک چه بی مدرک
چه با پیج و کانال جهت کنش گری اجتماعی، چه بدون حتی یک گوشی ساده..
هر زنی راوی قصه های بزرگی از زندگی خودش است…

#به_قلم_خودم