ابر زن
آیا ابر زن وجود خارجی دارد یا فقط ساخته رسانه هاست؟
در سال‌های نه چندان دور، مستند ساختن از زنی که راننده کامیون بود کار مهمی تلقی می شد. انگار همه باید متوجه می شدند زنی، کار خارق العاده، بخوانید مردانه کرده است.
به طور کل مساله اشتغال زنان چه به کارهای مردانه چه زنانه آنقدر بزرگ و ارزشمند نشان داده شد که رسانه های خودمان کمتر جرات کردند از زن خانه دار حتی رونمایی کنند.
در نتیجه مفهوم جدید و دست و پاگیری برای زنان مسلمان درست کردند به نام ابر زن!
یعنی همه ویژگی های مورد ستایش زن غربی را برداشتند و ویژگی های مورد تایید اسلام را به آن چسباندند و با کمک قدرت رسانه زنی را نشان دادند که تحصیلات عالیه دارد، دارای چند فرزند با نشاط است و شوهرش از این وضع بسیار خشنود می باشد.
حتی من مستندی را دیدم که زنی با چهارفرزند، شغل دولتی تمام وقت داشت!
به طور طبیعی بودن این زنان ضرری برای جامعه و دیگر بانوان ندارد. مشکل از آنجا شروع می شود که این ها بشوند الگو و روی دیگر زندگی این قهرمانان رسانه ای نشان داده نشود.
برای مثال از حمایت های خانواده زن و مرد نگویند. از در آمد مرد برای گرفتن پرستار کودک نگویند.
از تفاوت های جسمی و روحی انسان ها حرفی زده نشود.
الگوی ابر زن نه تنها راه حل چالش های دنیای زنان مسلمان نیست. بلکه کابوس زنان عادی است.
بزرگ کردن موفقیت های یک زن باعث نابودی دستاورد های زنانی می شود که فعلا مصرف رسانه ای ندارند.
باید بر اساس ارزش‌های حقیقی فرهنگ سازی و الگو ارائه کرد. از طرفی باید مراقب ضعف و مکر رسانه در ارائه‌ی الگوی زن مسلمان ایرانی بود.
زیرا کار رسانه اینگونه شده است که برنامه‌های اولویت‌دار را با کارهایی مشابه ولی غیرضروری به حاشیه برده است.
بعنوان مثال با نشان دادن چند زن شاغل که توانایی تمدن سازی دارند، شاغل بودن آنان را بعنوان رکن تمدن سازی جلوه داده و رکن اصلی تمدن سازی زنان که خانواده‌داری و تربیت فرزندان است را به حاشیه برده. و این درصورتی است که بعضی از همان زنان شاغل تمدن ساز، در ابتدا خانه‌داران کم نظیری بودند..
#به_قلم_خودم
