روزهای پایانی اسفند۱۴۰۱ می‌توانست خیلی عادی تمام شود اگر من قصه مادر شدنم را در کوثربلاگ منتشر نکرده بودم. اما با خودم قرار گذاشتم بدترین نوشته روی زمین را در فضای وب منتشر کنم و غول کمال‌گرایی‌ام را بشکنم. از انتشار متن‌های بد دیگر نیز ترسی نداشتم. وقتی قرار بود هر دفعه متن بدی را منتشر کنم، ترس چرا؟
هرشب همه کلافگی‌های مادرانه را داخل صفحه تایپ، رها می‌کردم. صبح روز بعد نوبت انتشار بود.
تا اینکه با همایش روایت زن مسلمان در فضای مجازی آشنا شدم. حالا کلافگی‌هایم جهت پیدا کردند و دغدغه نام گرفتند. به یک جایی رسیدم که همه دغدغه‌هایم را دیکته کرده بودم؛ پس رفتم سراغ مطالعه و شنیدن پادکست تا چالش‌های جدیدی برای نوشتن بیایم. باز هم نوشتم ولی آنچه مهم بود فضایی بود که قلم کوچک من در آن نشکند. رسانه امنی که به مطالب من بازخورد دهد ولی قلمم زیر طوفان انتقادات نشکند.
بله! کوثرنت سالم‌ترین شبکه تعاملی برای یادگیری و انتشار محتوا در کنار اساتید و دوستان صاحب نظر.
از اولین باری که به‌طور جدی در کوثرنت قلم زدم، یک‌سال می‌گذرد. دست‌کم هر مطلب تولیدی‌ام از نگاه نقاد سه نفر گذشته تا منتشر شده است. در این یک‌سال خیلی سعی کردم افراد بیشتری را مجاب کنم تا به جای انتشار کیلویی محتوای کپی‌پیست، به انتشار گرمی مطالب تولیدی روی بیاورند.
دوستان خلاق و خوش‌فکر زیادی پیدا کرده‌ام. کلاس‌های مدرسه کوثرنت نیز کمک زیادی به آموزش من کرده است.
حالا به مناسب آماری که از زمستان ۱۴۰۲ کوثرنت منتشر شده‌است، بر خود لازم می‌دانم از زحمات همه عوامل کوثرنت تشکر کنم.

#به_قلم_خودم

گفت همه بازیگر‌ها و مجری‌ها قهر کرده‌اند رفته‌اند و دیگر برنامه و فیلمی ساخته نمی‌شود.

خواستم بگویم قهر نکرده‌اند، اجازه ندارند برگردند، وگرنه کسی مثل رشیدپور دست و پا می‌زد برگردد.اما نگفتم به جایش گفتم:"چقدر خوب! کاش بقیه شان هم قهرکنند بروند، آنقدر برنامه و فیلم نسازند که این همه کانال خلاصه بشود در یکی دوتا،
و آن یکی دو تا کانال هم روزی چند ساعت برنامه فاخر پخش کنند و بقیه‌اش قطع باشد با یک زیر نویس اینطوری:” آهای مردم! بروید و به فکر دنیا و آخرت خودتان باشید، اینجا غفلت آور است.”
گفت:"وا مگه میشه مردم میرن ماهواره میبینند”
خواستم بگویم نه که الان نمی‌بینند. اما نگفتم.
به جایش گفتم:"این هم مثل همان منطقی است که می‌گوید خودمان کاباره بسازیم تا ناس برای اینکار به خارج نروند! تا کی با منطق این به جای آن جلو برویم؟
رسانه باید در خدمت انسان باشد نه سوار بر انسان، و این سواری گرفتن رسانه از انسان، شیوه رسانه‌های غربی است. اگر ما هم بخواهیم مثل آن‌ها با همین شیوه تولید کنیم، نتیجه همین وضع نابسامان فرهنگی است که می‌بینید. تولیدات غفلت زا و مشهور کردن معروفای بی‌صرفه.”
ادامه دادم چه خوب شد برنامه‌هایی مثل #حسینیه_معلی جایگزین عصر جدید شد. برنامه‌ای که همه آرزوی یک انسان را در اهداف دنیایی خلاصه می‌کرد.
یا چه خوب شد که در بهترین لحظات مردم که ساعات پایانی روزه‌داریشان است، برنامه‌هایی مثل زندگی_پس_از_زندگی مهمان سفره های افطار شد و فطرت این عنصر اصلی انسان را که با روزه داری آماده و برجسته شده است به یاد زندگی جاودانه‌اش انداخت.
منطق درست در کارهای رسانه‌ای این است که انسان را متوجه خودش و اهداف مهمش بکند وگرنه غفلت چه از تلوزیون جمهوری اسلامی باشد چه ماهواره آسیب زاست.. بلکه غفلت توسط رسانه های داخلی بدتر است، زیرا قشر مذهبی که ظرفیت تبدیل به انسان های دین‌دار واقعی را دارند، سراغ رسانه‌های خارجی نمی‌روند و با همین ساخته‌های داخلی سرگرم و غافل می شوند.
#به_قلم_خودم

آقاجان
ببخش که ما برای آب و نان یقه مسئولانمان را می‌گیریم!
اما برای فراهم کردن مقدمات ظهور تو، یقه که هیچ،
یک مطالبه ساده نمی‌کنیم.

پ ن: پس از انتخاب شدن نمایندگان مجلس شورای اسلامی، چهار سال فرصت مطالبه گری و نظارت بر عملکرد ایشان، به خصوص در زمینه مهدویت فراموش نشود.

#به_قلم_خودم

منجسم خوندن و نوشتن ما را عمیق خواهد کرد.
ما مثل سنگ کوچکی در دریای اطلاعات شناور هستیم. با هر موج جدیدی از دانش، به طرفی از این دریا پرت می‌شویم. وقتی روی یک موضوع متمرکز مطالعه کنیم، عیار وجودیمان سنگین می‌شود. با مطالعات منظم پیرامون موضوع واحد، قلم ما نیز در یک حوزه شروع به نوشتن می‌کند و به مروز به همه جوانب آن موضوع مسلط می‌شویم.
ادامه این روند طی چند سال باعث تبدیل شدن تکه سنگ وجودمان به سنگ ارزشمند در دریای اطلاعات می‌شود و ما در این اقیانوس بی کران ته نشین می‌شویم. آنقدر پایین می‌رویم که متخصص موضوعی می‌شویم که چندین سال روی آن کار کرده‌ایم.
اما پراکنده خوانی، یکی از سنگ های وجودمان را نوک می‌زند و هیچ کدام از سنگ‌ریزه‌ها را سنگین نمی‌کند تا متخصص رشته خاصی شویم.

#به_قلم_خودم

آقاجان
ببخش که ما برای آب و نان یقه مسئولانمان را می‌گیریم!
اما برای فراهم کردن مقدمات ظهور تو، یقه که هیچ،
یک مطالبه ساده نمی‌کنیم.

پ ن: پس از انتخاب شدن نمایندگان مجلس شورای اسلامی، چهار سال فرصت مطالبه گری و نظارت بر عملکرد ایشان، به خصوص در زمینه مهدویت فراموش نشود.

#به_قلم_خودم