​*قتل فرزند*

کدام زنی است که از یک نبض ریز درون بدنش بدش بیاید؟

 کدام مادری چشم انتظار دیدن بچه اش نیست؟

هر زنی دوست دارد بداند بچه اش شکل خودش میشود یا شوهرش؟ 

  از همان موقع که می فهمد آبستن است، هزار امید و آرزو برای آینده فرزندش می کند‌. 

 پیش خودش می گوید اگر پسر شد، برایش طبل و زنجیر می خرم تا در دسته های عزای امام حسین برود.

اگ دختر شد یک چادر مشکی برایش میدوزم تا در روضه ها دستمال پخش کند.

 پس چه می شود یک مادر قاتل بچه خودش می شود؟

این همه آرزو چگونه در یک اتاق تاریک و سرد، سلاخی می شود؟

چطور یک زن حاضر است، نبض درونش را از بین ببرد؟

 چه کسی گفته است:” تا یه لخته خون ِ، موردی نداره، بندازش!”

اگر وجود نداشت، علامتی هم نداشت!

وقتی نبض دارد، یعنی حیات دارد. یعنی موجود است. 

کشتنش قتل است. و کسی که اراده به گرفتن جان آدمی می کند قاتل است. او فقط سلول هایش کمتر از ماست. توانایی دفاع ندارد.