آذرماه سال گذشته با مقاله آشنا شدم. حس شگفت انگیزی داشتم، انگار انیس و مونس تنهایی و تاریکی هایم را پیدا کرده بودم. در این یک سال اتفاقات ارزشمندی برای من رقم خورد. همه زندگی ام، حتی طرز تفکرم هم پژوهشی شد.

توضیح این که بگویم پژوهشی بودن چگونه می باشد کمی مشکل است.

شاید بتوان گفت آدم اهل پژوهش مثل یک رود در جریان است..

یعنی حواسش به ورودی ها و خروجی های وجودش است.

اگر بیش از اندازه آب وارد رود بشود، جریان سریع تر میشود و خروج هم بیشتر..

اگر هم ظرفیت آب رود پایین بیاد، ورودی بیشتر می‌شود برای پر شدن رود..

آدم اهل پژوهش نیز این گونه است.

اگر درونش علم و دانایی زیاد بشود، نمی گذارد روی هم انبار بشود و کپک بزند، سریع تولید می کند

هرچند با یک مقاله کوتاه!

اگرهم ببیند وجودش دارد تهی می‌شود می رود سراغ مطالعه تا ظرفش را پر کند..

عادت کردن به این روش برای بهبود دیگر مسائل زندگی نیز کاربرد دارد.

از جمله تنظیم ارتباط با حق، ارتباطات با دیگر انسان ها و محبت کردن ها می شود.
#به_قلم_خودم