زن عصر ما خسته است. از سالها دویدن و نرسیدن. از بازی منفعت طلبان. آشفته است. بین نقش‌هایی که به او تحمیل می‌کنند کدام را بازی کند. خودش را گم کرده و نمی‌داند خود اصلی‌اش کدام است. برخلاف متن‌های زرد که می‌نویسند زن آرامش می‌خواهد، من مینویسم زن فرصت می‌خواهد. خلوت می‌خواهد. زن باید در خلوت به درون خویش سفر کند‌. درون زن انسانی است که جنسیت ندارد. پر از نور است و بازهم نور می‌خواهد. زن فرصت آشنایی با من درونش را می‌خواهد. من اصیل باید بر همه زن حاکم شود. آنوقت تلاطم‌های درونی زن پایان می‌یابد. جدال‌ها تمام می‌شود. فکر می‌کند‌. به هرچه نیاز دارد. به هرچه طلب دارد. حرکت می‌کند به دنبال مطلوب.
می‌یابد یا نه؟ معلوم نیست. دیر می‌رسد یا زود؟ مشخص نیست.
مهم در مسیر بودن است. در مسیر کمال مطلق!
در مسیر نور!
حالا آرامش همراه قلب زن می‌شود. چرا که همه ذرات وجودش در طلب معشوق حقیقی در تکاپو هستند.
آرامش مهمان که نه، صاحب قلبی می‌شود که در طلب خداست.
آرامش پله بعدی شناخت است. آرامش محصول تفکر است نه تلقین!
#به_قلم_خودم