خیلی از جمله هایش را با اشک نوشتم. به خاطر تمام سالهایی که از نعمت خواهر و برادر محروم بودم. آنجایی که نتیجه گرفتم تک فرزندان با همه امکاناتشان، تنهایی و رنج ناشی از آن را تجربه می‌کنند، قلم و کاغذهایم را رها کردم، زانو هایم را بغل کردم و هرقدر چشمانم یاری می داد اشک ریختم. من دنبال اسم علمی همه سختی هایی بودم که بیست و چند سال تحمل کرده بودم. مثلا تعریف علمی اینکه می گویند:"خوش به حالت مامان و بابا همیشه هواتو دارن!” این جمله می شود: “حمایت افراطی والدین از تنها فرزندشان، آزادی کودک در انتخاب و تصمیم گیری را به خطر می اندازد. تبعات آزاد نبودن و مستقل نبودن کودک در آینده بیشتر نمایان می شود.”
به هر حال خوشحالم که در اولین تجربه پژوهشگری ام از رنج تک فرزندی نوشته ام. به دروغی به عنوان تربیت بچه کمتر بهتر است، پاسخ داده ام. فواید چندفرزندی در تربیت دینی خانواده را گفته ام.
از آینده روشن فاطمه زهرا و حنانه به خاطر داشتن همدیگر با یک سال اختلاف سنی خوشحالم. زیرا می دانم دخترانم در یک سیستم تربیتی خود به خودی قرار گرفته اند.
نزاع ها و چالش های کودکان هم سن و سال در محیط امن خانواده بهترین و بی نظیر ترین فرصت تربیتی است.
الحمدلله رب العالمین
#مقاله
#پژوهش