من آخرین تصاویر واضحی که از او به یاد دارم برمی‌گردد به سه سال پیش. همان موقع مناظرات. محکم نشسته بود‌. جواب متلک و تمسخر لیبرال‌ها را نمی‌داد. حرص می‌خوردم. دوست داشتم جواب این ابلهان را بدهد. او اما آرام بود. از برنامه‌هایش می‌گفت. از کارنامه داشتن. خوب یادم هست که گفت:” برنامه در کشور زیاد است، جدیت نیست!” و او جدیت داشت. تا جایی که توانست برنامه‌ها را اجرا کرد.

فقط یک ضعف داشت. همان ضعفی که باعث شده، آخرین تصاویری که خوب از او یادم هست مربوط به مناظرات باشد. بعد از آن، بعد از منتخب مردم شدن، هرچه عکس و فیلم از او دیدم با دوربین گوشی‌های مردم بود. خودش رسانه درست و حسابی نداشت. اخبار سفرها و برنامه‌هایش از صداوسیما به صورت عادی پخش می‌شد. مانور رسانه‌ای خاصی روی اقداماتش نبود.
حتی آخرین فیلمی که می‌گویند لحظاتی قبل از سانحه از او گرفته‌‌اند با تلفن همراهی است که دست فیلم‌بردار دائم تکان می‌خورد.
او مرد رسانه نبود. مرد عمل بود. جدیت داشت.
او یک انقلابی اصیل بود.

مریم حمیدیان

#به_قلم_خودم